بررسی روند شور- سدیمی شدن خاک در مناطق تاغکاری شده‌ی شهرستان تایباد، استان خراسان رضوی

برای سالیان متمادی است که از جنس تاغ به منظور تثبیت ماسه‌های روان در کشور ایران استفاده می‌شود، این جنس در خاک‎های با تهویه و رطوبت کم، دمای بالا و شوری زیاد بسیار مقاوم است. یکی از پیامد‌های منفی این جنس در مناطق تحت کشت، شور- سدیمی شدن خاک است. با توجه به وجود ماسه زارهای احیا شده در منطقه‌ی بیابانی تایباد در طی توالی زمانی بوسیله گونه زرد‌تاغ، میزان تغییرات شور- سدیمی شدن خاک سطحی در منطقه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 5 سایت متفاوت بر اساس سن کشت تاغ (41، 28، 19 و 11 ساله و یک سایت بدون گیاه به عنوان شاهد) انتخاب شدند. نتایج این پژوهش نشان می‎دهد که بیشترین مقدار شوری در سایت 41 ساله ( ds/m /0) و کمترین مقدار آن در سایت شاهد (ds/m 34/0) است. نسبت جذبی سدیم در طی توالی زمانی کاشت تاغ، یک روند افزایش را طی کرده است و از 49/3 میلی‎اکی‎والان در لیتر در سایت شاهد به 5/12 میلی‎اکی‎والان در لیتر در سایت 41 ساله رسیده است. و به موازات آن درصد سدیم قابل تبادل از 92/3 در سایت شاهد به 66/14 در سایت 41 ساله رسید. با توجه به نتایج این تحقیق، کشت گونه زرد‌تاغ در منطقه تایباد باعث سدیمی شدن خاک در مناطق تاغکاری، شده است.